Serkan Mavuçiçek, Kambur Gölge adlı kitabında ters köşeli, acıyı nakşeden bir dil benimsiyor.
Kambur Gölge'de ilgimi çeken ilk şey ismi oldu. Çok ilgi çekici, çarpıcı ve özgün bir isim olmuş. Kapak da kitaba dair bir merak uyandırıyor.
Kitabın giriş kısmı içten bir dille yazılarak okurların gönlüne hitap etmekte. Okuyan çoğu kişinin kendinden parçalar bulacağı bir yazı olmuş. Girişe ait beğendiğim bir kısmı sizlerle paylaşmak istiyorum:
"Kendini görmezden gelerek sürekli karşındaki insana değer biçtin. Bu dünyanın en değersiz varlığı gibi hissettin kendini. Birileri aşk diye bir şey çıkarmış ama sana hiç uğramamış gibiydi. Uğrasa dahi hayalindekine hiç benzemiyor gibi. Kafamızın içinde milyonlarca soru var. Hepsine cevap arıyoruz. Birileri çıksın ve neden böyle olduğunu anlatsın istiyoruz. Biz aslında orta yolunu bilmiyoruz yaşamanın."
Kitabın ana karakteri olan Saye, kendini yazmaya adamış, evden pek çıkmayan, geçmişe bağlı biri. Bir zamanlar sevgilisi olan Mahfer ile halledemediği bir hesaplaşması var. Kağıtlara hep onu haykırıyor, ondan bahsediyor cümlelerinde.
Mahfer ise Saye'nin deyimiyle güzelliğine aldanan, onu yarı yolda bırakan biri. Belki onun da kendince haklı sebepleri var ama Saye'nin dargınlığı epey yoğun.
Kitabın anlatımını yorumlayacak olursam betimlemelerin yeterli olduğunu ve yazarın kendine özgün, farklı bir kalemi olduğunu söyleyebilirim.
Olay örgüsüne baktığımızda merak ve ilgi uyandırıcı bir gidişata sahip olduğunu görüyoruz. Özellikle de sonu hepimizi şaşırtıyor. Ters köşeli bir son okuyoruz.
Genel olarak baktığımızda kitap yazarın kendinden izler taşıyan, içtenlik barındıran, etkili ve kendine özgü bir üslupla yazılmış. Ters köşeleri ve düşüncelerin yoğunlukta olduğu kitapları seven herkese Kambur Gölge'yi öneriyorum. Yazarı da verdiği emekler için kutluyorum, dilerim başka kitaplarında da buluşuruz.
Esen kalın.
Aleyna Uluç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder